Είναι αρκετά συχνή σε αθλητές,άλτες και ποδοσφαιριστές. Ο πόνος εγκαθίστατε προοδευτικά και εντοπίζεται κατά κανόνα στον κάτο πόλο της επιγονατίδας και πολύ σπάνια στον άνω. Κλινικά υπάρχει τοπική ευαισθησία στην πίεση, χωρίς υγρό στην άρθρωση.
Χαρακτηρίζεται από ενδοτενόντιες εκφυλιστικές αλλοιώσεις (ρήξεις ινών) κυρίως του εν τω βάθει τμήματος της πάσχουσας περιοχής, με ελάχιστα ή καθόλου σημεία φλεγμονής, αλλά δεν είναι πλήρως διευκρινισμένης αιτιοπαθογένειας (Συμεωνίδης Παναγιώτης, 1996)

Θεραπεία
Συνίσταται ανάπαυση, προσωρινή διακοπή της άθλησης, περιγονατίδα από Neoprene, επιγονατιδική δέστρα απλή ή με σιλικόνη (Patellar Strap), παυσίπονα αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Η τοπική έγχυση κορτιζόνης πρέπει να αποφέυγεται , διότι μπορεί να βλαψει τον τένοντα και να προκαλέσει ακόμα και ρήξη.

Φυσικοθεραπεία
Ο σκοπός της φυσικοθεραπείας είναι η διέγερση της ανάπλασης του τένοντα . Η κλασσικές θεραπέις είαναι Laser, Υπέρηχα, eccentric loading, Δινόλουτρα, Tens. Εξειδικευμένη φυσιοθεραπεία με πιο καλύτερο αποτέλεσμα είναι η Hilterapia. Εκτός από την εγγύηση μιας γρήγορης ρύθμισης του πόνου, αυτή η θεραπεία επιτρέπει, γενικά, μια πιο σύντομη ανάρρωση και μια πρόωρη επιστροφή στην αθλητική δραστηριότητα. Η βιοδιεγερτική δράση που ασκείται από την Ηilterapia ευνοεί τις διαδικασίες ανακατασκευής του κολλαγόνου που οδηγούν στην ανασυγκρότηση ενός υγιούς τένοντα.