Το διάστρεμμα συμβαίνει όταν ένας έμμεσος τραυματισμός αναγκάσει την άρθρωση να εκτελέσει μια υπερβολική κίνηση, σε σχέση με τη συνήθη κινητικότητά της, με συνέπεια την υπερβολική καταπόνηση των αρθρικών δομών και την πιθανή πρόκληση βλάβης στον αρθρικό θύλακα και τους συνδέσμους. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι στον κίνδυνο να υποστούν διάστρεμμα είναι η άρθρωση του γονάτου, ο αστράγαλος, ο αγκώνας, τα δάχτυλα και η σπονδυλική στήλη.


Μιλάμε για διάστρεμμα 1ου βαθμού, ή “γύρισμα”, όταν διαπιστώνεται απλή διάταση των συνδέσμων ή του αρθρικού θύλακα.

Η βλάβη είναι ελάχιστη και παρατηρούνται μόνο μικρές ρήξεις ορισμένων ινωδών ιστών.
Στο διάστρεμμα 2ου βαθμού υφίσταται μερική ρήξη του αρθρικού θύλακα και των συνδέσμων, ενώ στο διάστρεμμα 3ου βαθμού υπάρχει ολική ρήξη αυτών των δομών.

Προφανώς, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων είναι ανάλογη της βαρύτητας του τραυματισμού. Ο πόνος μπορεί να μη γίνει άμεσα αντιληπτός τη στιγμή του τραυματισμού, ειδικά αν συμβεί κατά τη διάρκεια μιας έντονης δραστηριότητας, ωστόσο, εμφανίζεται στη συνέχεια και τείνει να επιδεινώνεται με την κίνηση. Στην περίπτωση διαστρέμματος 1ου βαθμού ο πόνος είναι, γενικά, πιο ήπιος και μπορεί να υπάρχει ελαφρύ οίδημα.

Η διόγκωση της άρθρωσης είναι ένα ακόμη τυπικό σύμπτωμα του διαστρέμματος. Συχνά συνοδεύεται από εκχύμωση (μελάνιασμα), που οφείλεται στη διαρροή αίματος στους ιστούς μετά τον τραυματισμό. Ορισμένες φορές, στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, παρατηρείται και η έκχυση αίματος στο εσωτερικό της άρθρωσης (αιμάρθρωμα). Υφίσταται περιορισμός της λειτουργικότητας και σύσπαση των μυών, φαινόμενο που δρα αναλγητικά, δηλαδή με σκοπό τη μείωση του πόνου.

Όταν οι σύνδεσμοι έχουν υποστεί κάκωση, και δεδομένου ότι ο ρόλος τους είναι η διατήρηση της σταθερότητας της άρθρωσης, μπορεί να παρατηρηθεί  μια αύξηση του εύρους των παθητικών κινήσεων, η οποία, αν η κάκωση δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα, μπορεί να εξελιχθεί σε πλήρη αρθρική αστάθεια, ανάλογα με την έκταση του τραυματισμού.

Φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση :

Η εφαρμογή παγοκύστης για διάρκεια 20 λεπτών 3-4 φορές τη μέρα και η άμεση ακινητοποίηση της άρθρωσης είναι δύο ενέργειες στις οποίες πρέπει πάντα να προβαίνει κανείς σε περίπτωση διαστρέμματος.

Ο γιατρός μπορεί, επίσης, να συνταγογραφήσει αντιφλεγμονώδη φάρμακα, προκειμένου να τεθεί υπό έλεγχο ο πόνος. Στα πιο ήπια διαστρέμματα 1ου βαθμού, αρκεί συνήθως η εφαρμογή ενός ελαστικού επιδέσμου, ενώ στις κακώσεις 2ου βαθμού ενδείκνυται η ακινητοποίηση για τουλάχιστον 20-30 μέρες, προκειμένου να επιτραπεί η αποκατάσταση των βλαβών που έχουν υποστεί ο αρθρικός θύλακας και οι σύνδεσμοι.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, εφαρμόζεται συνήθως γύψινος νάρθηκας. Στην περίπτωση, τέλος, ολικής ρήξης συνδέσμου (διάστρεμμα 3ου βαθμού), μπορεί να κριθεί απαραίτητη η προσφυγή στη χειρουργική επέμβαση.

Η λειτουργική αποκατάσταση μπορεί να ευνοηθεί με τη φυσιοθεραπεία: μια πρόσφατη έρευνα, που έγινε σε ποδοσφαιριστές που είχαν υποστεί διάστρεμμα 2ου βαθμού στον αστράγαλο, απέδειξε ότι η προσφυγή στη θεραπεία λέιζερ, συμπληρωματικά με τα κλασικά προστατευτικά μέτρα (ακινητοποίηση, πάγος, επίδεση και ανύψωση), βοηθάει στην ταχύτερη μείωση του οιδήματος μέσα σε 24, 48 ή 72 ώρες από τον τραυματισμό.

Χάρη στην αναλγητική και βιοδιεγερτική δράση του, το λέιζερ HILT® αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμο στην επίσπευση της αποκατάστασης της άρθρωσης και στη θεραπεία των τραυματισμένων συνδέσμων.

Σε μια πρόσφατη μελέτη, που διεξήχθη σε αθλητές αγωνιστικού επιπέδου με κακώσεις 1ου βαθμού στους πλάγιους συνδέσμους του αστραγάλου, έγινε σύγκριση μεταξύ της Hilterapia® και του λέιζερ CO2. Στους αθλητές που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με το YAG παλμικό λέιζερ Νεοδυμίου υψηλής ενέργειας (Hilterapia®) επιτεύχθηκε ταχύτερη επίλυση του πόνου και του οιδήματος, με αποτέλεσμα να επισπευθεί η επιστροφή τους στον αγωνιστικό χώρο. Στην πράξη, η Hilterapia® εξασφάλισε μέσα σε 3 εβδομάδες τα αποτελέσματα που με το λέιζερ CO2 θα επιτυγχάνονταν μετά από 6.